حکایت تجدد خواهی در ایران کمابیش مشابه سرگذشت خیابان لاله زار تهران است. این خیابان یکی از شاخص‌ترین نمونه‌ها در دنیا است که به عنوان نمادی از میل به تجدد طلبی، قابل مطالعه است. این خیابان محلی برای تجربه‌ی فضای مدرن و غربی در دل تهران بود؛ همچنا ن که کانونی بود برای تجمع روشنفکران، دفاتر روزنامه‌ها، تئاترهایی که به مضامین ادبی، فلسفی، سیاسی توجه می‌کردند و سینماهایی که آخرین تولیدات سینمایی را به نمایش در می‌آوردند؛ در واقع مجموعه‌ای از عناصر مختلف که این خیابان را به گذرگاهی فرهنگی مبدل می‌کرد. با وقوع کودتای سال ۱۳۳۲ و افزایش جمعیت پایتخت، لاله زار آرام آرام هویتی تازه به خود دید. هویت پیشین محو شد و ابتذالی بازاری به جای آن نشست. امروز لاله زار در انبوهی از بنگاه‌های اقتصادی و ب یهویتی محض گ م شده است؛ همان سرنوشتی که کمابیش مشابه آن برای نیات و اهداف تجددخواهی رقم خورد.
